Elzevira

Rond mijn 17de zat ik voor het eerst in een roeiboot op het Lago di Varese. In de skiff van mijn vader en dat was vooral erg wiebelig en een paar weken later na wat geoefen in de bak, een tochtje in een dubbel twee met een vriendin met iets meer ervaring. Bij het rondmaken gingen we om. Het was de laatste keer dat ik in Italië heb geroeid. Moeders was 'not amused' want het meer had de reputatie het meest vervuilde meer van Italië te zijn.

Aan het Lungolago di Varese (de weg langs het meer) in Calcinate del Pesce ligt een zweefvliegveld. Omdat ik was geslaagd voor mijn lagere school en verder mocht naar de middelbare, mocht ik iets kiezen. Het werd een duovlucht in een zweefvliegtuig. Een onvergetelijke herinnering voor een tienjarige.

Via Francesco Agello was de weg waar we aan woonden. Onder het naambordje stond 'aviatore' , vlieger. Geboren in 1902 en omgekomen bij een proefvlucht in 1942. Hier een filmpje over de man die het snelheidsrecord met een watervliegtuig wist te verbreken in 1934 met een watervliegtuig Macchi-Castoldi met een Fiat motor. Tot begin jaren zeventig had AerMacchi - Harley Davidson een fabriek aan het Meer van Varese. De fabriek waar in die tijd motorfietsen werden geproduceerd was in Schiranna op ongeveer een km afstand van Via Agello. Dat Agello een Macchi had gevlogen zal de reden zijn geweest voor de keus van deze straatnaam.

Bij het helpen opruimen van een lade van Moeders bureautje, komt een kistje vol met brieven, kaatjes en heel veel Sinterklaasgedichten tevoorschijn. Verzameld in ruim 50 jaar.  Geschreven herinneringen die een flink aantal verhuizingen hebben doorstaan in Nederland naar Italie en weer terug. 

Zo stuit ik op een getypt velletje dat ik geschreven zou hebben in februari 1975 dus 14 jaar oud. De titel is Jaar van de vrouw. Google vertelt datde VN 1975 uitriep tot Internationaal Jaar van de Vrouw en dat pas een paar jaar later 8 maart Wereldvrouwendag werd ingesteld. 

Herinneringen aan dit schrijfseltje  heb ik niet. Waarom heb ik het geschreven? Waarschijnlijk was het een opdracht van de leraar Nederlands. De stijl is gebrekkig, een poging tot een wat plechtstatige stijl en hier en daar duikelt een anglicisme of eigenlijk een italianisme op.  De taalvaardigheid van een tweetalige die niet precies weet hoe om te gaan met schrijftaal: in het Italiaans heeft een opstel een gedragen stijl met lange zinnen in het Nederlands is bondig de norm.

De zin luidt:  'Wat een andere oplossing is, is halve dagen werken voor man en vrouw zodat ze elkaar alterneren.  

Op de Europese middelbare School in Varese bracht de leraar Nederlands (en Vlaams) ons in aanraking met de Nederlandse Letteren middels poëzie en het werk van o.a. Frederik Hermans, Louis Paul Boon, Jef Gerards, Harry Mulisch en Gerard Reve. De donkere Kamer van Damocles, De avonden herinner ik me als sombere boeken, zo somber als de titel al deed vermoeden. We waren 13 of 14 jaar oud en het was omstreeks 1973 toen we het voor onze leeslijst opgediend kregen. Somber en donker leken me toen kenmerken van literatuur met een grote L.

NieuwerOverzichtOuder