Elzevira

Elzevira

Herfstgetijde

Hey jude, don't make it bad.
Take a sad song and make it better.
Remember to let her into your heart,
Then you can start to make it better.

Hey Jude, don't be afraid.
You were made to go out and get her.
The minute you let her under your skin,
Then you begin to make it better.

And anytime you feel the pain, hey Jude,
Don't carry the world upon your shoulders.
For well you know that it's a fool who plays it cool
By making his world a little colder.

Hey jude, don't let me down.
You have found her, now go and get her.
Remember to let her into your heart,
Then you can start to make it better.

So let it out and let it in, hey jude, begin,
Youre waiting for someone to perform with.
And don't you know that it's just you, hey jude, you'll do,
The movement you need is on your shoulder.

Hey jude, don't make it bad.
Take a sad song and make it better.
Remember to let her under your skin,
Then you'll begin to make it
Better better better better better better, oh.

Lennon & McCartney

De herfst brengt ook dit jaar de natuurverschijnselen met zich mee die  haar kenmerken  zoals kilo's rijpe rode druiven in mijn tuin waarvan ik druivensap maakte dat sneller fermenteert dan ik het op kan drinken.  Giet je er wat kraanwater bij dan schuimt het als een paars biertje en deze koolzuurhoudende drank houdt wat dat betreft het midden tussen appelcider en bier.  Mijn  plan is niet om er wijn van te maken. Maar hoe noem je het druivencider of druivenbier? En wanneer houdt het op met fermenteren? Moet ik het dagelijks ontluchten of gaat het dan juist door? It's an on going process, dat is me wel duidelijk geworden nadat ik twee dagen achter elkaar bij thuiskomst een dieprode kleverige keukenvloer moest dweilen. Sommige doppen waren van de fles geschoten en de inhoud uit de ijskast over de vloer gelopen. Gelukkig is de vloer grijs-roze, dat is dan tenminste stemmig.

Herfst met valappeltjes onder een boom in het parkje De Brink in Zeist waar ik een paar keer per week de honden uitlaat.  Ze liggen maar op 100mt  van de kinderboerderij waar een kudde varkensdreumessen van een heel bijzonder ras (de Kunekunes)  in mijn beleving smacht naar appeltjes en eikeltjes.  Ze hebben hun nieuwe weilandje binnen enkele dagen nadat ze het mochten gaan 'begrazen'  omgeploegd op zoek naar knollen en wortels.  Truffels zullen ze er zeker niet vinden zoals hun Italiaanse neven die worden ingezet voor de jacht op de tuber magnatum of witte truffel.    De kleine kunekunes weten blijkbaar niet dat hun ruime weiland daarin niet voorziet.  Maar die onogelijke valappeltjes die er al dagen liggen en die niemand opraapt daar zouden ze vast van genieten.

Appels en valappels in het bijzonder hebben een nieuwe dimensie gekregen dankzij de tweede aflevering van Fresco's Paradijs over De reis van de appel.  Daarin vertelt Louise Fresco hoe de appel de verre reis vanaf de Chinees-Russische grens via de zijderoute tot hier heeft gemaakt.  

De herfst bracht stormen, onweer en een hele zware hagelbui op 3 november.  Behalve met deze natuurverschijnselen houd ik  de stand van de herfst bij  aan de hand van de gedichten die ik  dagelijks op mijn telefoon lees met de PlintApp

J.C. Bloem is zwaarmoediger dan de andere dichters en het eerste gedicht is wel het zwaarmoedigst. Er zit zo nu en dan een gedicht tussen dat niet echt herfstig is maar niet mocht ontbreken. 

Het regent en het is november:
weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het dagelijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de ntijd:
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem

Er hangen nog twee blaren
aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn
rood geworden, alvorens dood.
Vergeten te kijken.

Vergeten gelukkig te zijn.
Nochthans had ik een tuin
waarin een stoel, en die stoel
had mijn, en ik had een hand

en die hand had een glas
en mijn mond had meningen.
Alles had.
Alles had ons.

Herman De Coninck

Zoals je soms een kamer ingaat, niet weet waarvoor
en dan terug moet langs het spoor van je bedoeling
Zoals je zonder tasten snel iets uit de kast pakt
en pas als je het hebt, weet wat het was,
zoals je soms een pakje ergens heen brengt
en, bij het weggaan, steeds weer denkt, schrikt,
dat je te licht bent, zoals je je, wachtend,
minutenlang hevig verlieft in elk nieuw mens
maar toch het meeste wachtend bent
zoals je weet: ik ken het hier, maar niet waar het om ging
en je een geur te binnen schiet bij wijze van
herinnering, zoals je weet bij wie je op alert
en bij wie niet, bij wie je kan gaan liggen,
zo, denk ik, denken dieren, kennen dieren de weg.

Judith Herzberg

Nieuwe reacties

29.05 | 09:12

De complete CD Upstream of Hauschka and Rob Petit can be find on Spotify

26.07 | 14:31

fugimundi Over the Rainbow by Eric Vloeimans https://www.you...

04.10 | 20:21

Bellissima.....! Een pareltje dat ik vanavond ontdekte langs een progra...

08.08 | 23:34

in the rosy time of year, when the grass was down… making hay in th...