Elzevira

Disattenzione dopo 2:20 minuti

Op 8 augustus 2006 kocht ik de eerste dichtbundel van Wisława Szymborska. Dat was bij Libreria Edison dé boekhandel van Florence aan de Piazza Repubblica die helaas heeft moeten sluiten en heeft plaats gemaakt voor een stomme AppleStore.. Daar kon je behalve slenteren  over drie verdiepingen en boeken doorbladeren en lezen, op het entresol een drankje en een hapje halen en ondertussen boeken bekijken die je nog niet gekocht had. Daar verdween de tijd en las ik voor het eerst haar poëzie. 'Discorso all'ufficio oggetti smarriti' (Toespraak bij het kantoor van de gevonden voorwerpen) heet de Italiaanse bundel met verzamelde gedichten. Adelphi uit Milaan is dé uitgever.  

Bij Adelphi was 22 jaar eerder op bezoek en mocht ik ergrasduinen in de persmap over Guido Morselli de auteur waar ik mijn scriptie over zou gaan schrijven.

In 2007 kocht ik 'Einde en Begin' Szymborska's  Verzamelde gedichten uitgegeven door Meulenhoff en vertaald door Gerard Rasch.

In 2009 was ik in Polen en daar drong Szymoborska's  poëzie zich op. Het eerste gedicht dat Olga Zuiderhoek voorleest 'La Pologne' staat centraal in het fotoboek dat ik maakte van die roeivakantie. En in dat zelfde fotoboek staat bij een foto gemaakt bij het ochtendgloren in Jora Wielka ook Wczesna Godzina / In de vroegte. Hieronder staat het in het  Pools afgedruk en vertaald in het Italiaans en Nederlands. De voordracht van de vertaalde gedichten door Olga Zuiderhoek is prachtig.

Śpię jeszcze,
a tymczasem następują fakty.
Bieleje okno,
szarzeją ciemności,
wydobywa się pokój z niejasnej przestrzeni,
szukają w nim oparcia chwiejne, blade smugi.

Kolejno, bez pośpiechu,
bo to ceremonia,
dnieją płaszczyzny sufitu i ścian,
oddzielają się kształty,
jeden od drugiego,
strona lewa od prawej.

Świtają odległości między przedmiotami,
ćwierkają pierwsze błyski
na szklance, na klamce.
Już się nie tyloo zdaje, ale całkiem jest
to, co zostało wczoraj przesunięte,
co spadło napodłogę,
co mieści się w ramach.
Jeszcze tylko szczegóły
nie weszły w pole widzenia.

Ale uwaga, uwaga, uwaga,
dużo wskazuje na to, że powracają kolory
i nawet rzecz najmniejsza odzyska swój własny,
razem z odcieniem cienia.

Zbyt rzadko mnie to dziwi, a powinno.
Budzę się zwykle w roli spóźnionego świadka,
kiedy cud już odbyty,
dzień ustanowiony
i zaranność mistrzowsko zmieniona w poranność.

Wisława Szymborska

Sto ancora dormendo,
ma nel frattempo accadono fatti.
La finestra sbianca,
le tenebre sfumano nel grigio,
la stanza emerge dallo spazio indistinto,
vi cercano appoggio ombre pallide, vacillanti.

In successione, senza fretta,
poiché è una cerimonia,
spuntano le superfici di soffitto e pareti,
le forme si separano
l'una dall'altra,
il lato sinistro dal destro.

Albeggiano le distanze tra gli oggetti,
i primi bagliori cinguettano
sulla bottiglia, sulla maniglia.
Ora non solo sembra, ma esiste appieno
ciò che è caduto sul pavimento,
cio che è racchiuso nelle cornici.
Solo i dettagli
ancora non sono entrati nel campo visivo.

Ma attenti, attenti, attenti,
ci sono molti indizi che stanno tornando ik colori
e anche la minima cosa riacquista il proprio,
insieme a una sfumatura d'ombra.

Ciò mi stupisce troppo di rado, ma dovrebbe.
Di solito mi sveglio nel ruolo di testimone in ritardo,
quando il miracolo è già avvenuto,
il giorno già costituito
e il mattinale magistralmente mutato in mattutino.

Da: Discorso all'ufficio oggetti smarriti (poesie 1945 - 2004)
A cura di Pietro Marchesani, Adelphi, Milano 2004

Wisława Szymborska

Ik slaap nog,
maar intussen vinden er feiten plaats.
Het raam wordt wit,
de donkerte grijs,
de kamer duikt op uit de wazige ruimte,
bleke, onzekere streepjes zoeken er steun.

Achtereenvolgens, ongehaast
-het is een ceremonie=
dagen de vlakken van want en plafond op,
maken de vormen zich van elkaar los
de een van de ander,
de linker kant van de rechter.

De afstanden tussen de voorwerpen schemeren,
de eerste schitteringen tsjilpen,
op een glas, op de deurknop.
Het lijkt niet meer alleen zo, maar is helemaal
wat gisteren werd verplaatst,
wat op de grond viel,
wat in de lijsten past.
Alleen de details zijn nog niet
binnen gezichtsbereik.

Maar opgelet, opgelet, opgelet,
veel wijst erop dat de kleuren terugkomen
en elk ding, zelfs het kleinste, weer zijn eigen kleur krijgt,
me de nuance van zijn schaduw erbij.
Dit verbaast me te zelden, hoewel het zou moeten.

Gewoonlijk word ik wakker als verlate getuige,
wanneer het wonder al gedaan is,
de dag is gevestigd
en ochtendstond magistraal in ochtend veranderd.

vertaling Gerard Rasch

uit: Het moment (2002)
uit: Einde en Begin Verzamelde gedichten Meulenhoff 2007

Wisława Szymborska

OverzichtOuder