Elzevira

Verbeelding


De verbeelding ten spijte
Rest de leegte Van" t afscheid.
De hoop was bescheiden
Vervlochten in klank en in Herkenning,

Tekens die nauwelijks waarneembaar
Onze ruimte vulden met warmte.
Wat rest is de herinnering aan Hoop.

Pathetisch geworden door het verstrijken van de tijd.
Ik kan je niets verwijten,
ik kan je niets vergeven.
Platonische liefde, slechts Geconsumeerd door de verbeelding,
Eist niets, dan met rust gelaten te worden door datzelfde brein.

Er was niets en er is niets.
Ik ben hier, Jij bent daar
Inbeelding is het.

Elzevira

NieuwerOverzicht