Elzevira

Ik open het raam en laat het najaar binnen
het onuitsprekelijke, het van weleer
en van altijd. Als ik één ding begeer
is het: dit tot het laatst beminnen.

Er was in 't leven niet heel veel te winnen
Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer,
Als men zich op het wereldoude zeer
van de miljarden voor ons gaat bezinnen.

Jeugd is onrustig zijn en een verdwaasd
hunkeren naar onvergankelijke beminden,
en eenzaamheid is dan gemis en pijn.

Dat is voorbij. Zoals het leven haast,
Maar in alleen zijn, is nu rust te vinden
En dan: 't had zoveel erger kunnen zijn.

J.C. Bloem

Zoals dit ene blad, losgeraakt
vanuit de top van een beuk
in volkomen windstilte vallend
zich nog om en om wentelt
in de lage zon van november

met alle lente- en zomerdagen
en nachten onder bruinverkleurde
huid en ik het een meter boven
aarde met vlugge hand van
voorspelbare ondergang red.

Zo zou ook een hand ons ooit.

Mark Triestmans

NieuwerOverzicht