Elzevira

Il Viaggio di Ulisse e il desiderio, l´ardore di conoscere. Prima relatrice é Eva Cantarella seguita da Mauro Bonazzi. Omero, raggiungere la beatitudine, Dante, Aristotele

Non é così
Non é così che vedo i giorni
Ombre di passi senza te
E poi distanze, notti
E Alpi
Cavalli di frisia
Contro me
Ma tu voli

Zo is het niet
zo zie ik de dagen niet
schaduwen van stappen zonder jou
en dan afstanden, nachten
en Alpen
Friese paarden
tegen mij
Maar jij vliegt.

Gianmaria Testa

Per accompagnarti
Ti accompagnerei
Giù fino in fondo a questo nostro
Strano giorno
Anche se tu
Sei come sei
E non mi ascolti
E ti confondo.

Per accompagnarti
Ti accompagnerei
Per quella specie di segreto
Che hai negli occhi
Ma intanto tu
Sei come sei
Chissà se vuoi che resti
O torni.

E intanto passano le notti
E dimenticano certi sogni
Sui nostri pavimenti
Chissà se quando sei partita
Ti ricordavi già di me
Chissà se tutto quel ch' é stato vero
In fondo ancora adesso
Vero é...

Als je wilt dat ik mee ga
zou ik mee gaan
tot het einde van deze
vreemde dag
van ons.
Ook al ben je
zoals je bent
en je niet naar me luistert
en ik je verwar.

Als je wilt dat ik mee ga
zou ik mee gaan
vanwege het soort geheim
dat je in je ogen hebt,
maar je bent
zoals je bent.
Zou je willen dat ik blijf,
of dat ik terug kom.

Gianmaria Testa

Heuvel op, op de fiets  met Fret over de blubberige maar meestal zanderige paden van het Lombokbos, hoor ik gekraak uit de  krukas van m’n aluminium Gazelle Orange. 

‘t Zal ‘t zand in de lagers zijn,  denk ik.

Dat is niet de eerste keer dat ik dit hoor en vooral voel met trappen. 

Dit uitlaatritje maak ik dagelijks sinds ik deze fiets ooit als Moederdagcadeau kreeg in 2000 en ‘t zand zit dus overal.  

Schoonmaken heb ik zelden gedaan want,  zo houd ik mezelf voor, dan kan ik wel bezig blijven.  

Op speciaal verzoek doet de fietsenmaker het wel als ik m'n fiets achterlaat voor de  halfjaarlijkse remblokjesverwisselbeurt.  

Een degelijke damesfiets, bestand tegen weer en wind, zout op de fietspaden en dus ook zand. En toen ik hem destijds kreeg was het pas mijn tweede spiksplinternieuwe damesexemplaar.  Alle tweedehandsexemplaren die eraan voorafgingen,  houd ik hierbuiten beschouwing. 

De allereerste damesfiets kreeg ik op twaalfjarige leeftijd,  midden in de winter van 1973 tijdens de oliecrisis. Het was een Italiaanse fiets een Frejus uit Turijn.  En de naam zegt het al, dat was een echte klimgeit. Geschikt om tijdens de autoloze zondagen in die  ijskoude winter naar de bevroren meertjes te  fietsen in de Valcuvia (provincie Varese, Noord-Italië) waar we met de eigen familie en andere Nederlandse gezinnen op natuurijs konden schaatsen.  Eerst  17 km omhoog naar de hoger gelegen meertjes, dan de hele dag schaatsen en vervolgens weer lekker snel terugfietsen.  En die winter waren de weekends  extra sportief want op zaterdag kon er ook  geskied worden in de nabijgelegen Zwitserse Alpen. 

Heuvel op, op de fiets  met Fret over de blubberige maar meestal zanderige paden van het Lombokbos, hoor ik gekraak uit de  krukas van m’n aluminium Gazelle Orange. 

‘t Zal ‘t zand in de lagers zijn,  denk ik.

Dat is niet de eerste keer dat ik dit hoor en vooral voel met trappen. 

Dit uitlaatritje maak ik dagelijks sinds ik deze fiets ooit als Moederdagcadeau kreeg in 2000 en ‘t zand zit dus overal.  

Schoonmaken heb ik zelden gedaan want,  zo houd ik mezelf voor, dan kan ik wel bezig blijven.  

Op speciaal verzoek doet de fietsenmaker het wel als ik m'n fiets achterlaat voor de  halfjaarlijkse remblokjesverwisselbeurt.  

Een degelijke damesfiets, bestand tegen weer en wind, zout op de fietspaden en dus ook zand. En toen ik hem destijds kreeg was het pas mijn tweede spiksplinternieuwe damesexemplaar.  Alle tweedehandsexemplaren die eraan voorafgingen,  houd ik hierbuiten beschouwing. 

De eerste nieuwe damesfiets kreeg ik op twaalfjarige leeftijd midden in de winter van 1973 tijdens de oliecrisis. ik kreeg Frejus uit Turijn zodat we tijdens die ijskoude winter ook op zondag samen met familie en vrienden naar de bevroren meertjes konden  fietsen in de Valcuvia (provincie Varese, Noord-Italie) waar we op natuurijs konden schaatsen.  Eerst  ruim een uur fietsen  bergopwaarts naar het ijs en dan de hele dag schaatsen en vervolgens weer terug naar huis en die winter waren de weekennd extra sportief want  we dat ook vaak  met een dag skiën op zaterdag in de nabijgelegen Zwitserse Alpen. 

OverzichtOuder